ลูกเต๋าแห่งโชคชะตา

ผมโตขึ้นที่ทาวเวอร์บริดจ์—ที่รูปมังกรระยิบบนหน้าจออาร์เคด และแผ่นหยกเปล่งประกายใต้แสงฟลูออเรสเซนต์ ผมไม่ได้สร้างมันเพื่อผลกำไร แต่เพราะการโยนรู้สึกศักดิษ สวนการโยนคือช่วงเวลาที่ถูกแกะสลักจากความวุ่นวาย—ไม่ใช่อัลกอริธึม แต่เป็นจังหวะ RNG ไม่มีการโกง มันหายใจ และถ้าคุณตามกระแส? คุณคงหลงทางแล้ว ผมเฝดผู้เล่นเหมือนพระสงฆ์ในวัดดิจิตอล:บางคนเดิมเล็กๆ เป็นชั่วโมง;บางคนไปหมดบนลูกเต๋าหกเหลี่ยมในยามเที่ยง ดวงตาเปิดกว้าง บ้านจำเมื่อโชคชะตาเข้ามา—but เฉะนั้นแค่ปล่อยให้มันไป เกมของผมไม่สัญญาว่าจะชนะ มันมอบความดำรงอยู่ ในสตูดิโอ เราเขียนความยุตธรรมลงในทุกเม็ด: ไม่มีตารางบิดเบี้ยวตรงนี้ เพียงตรรกะสะอาดห่อหุ้ลมเงียบ ผมเคยเห็นผู้เล่นร้องไห้หลังจาก47ครั้งโดยไม่มีชัย—แล้วเดินจากทางหมอก แขนของเขายังเคลื่อนไหวเหมือนธูปเผาไหมช้า คุณไม่จำเป็นเชื่อในตัวเลข ‘ฮ็อต’ คุณต้องรู้สึกถึงแรงของการโยนครั้ง—ราวกับว่ามันเป็นพิธีกรรมโบราณใต้แสงเรืองรอง เข้าร่วมฟอรัมนี้ใต้สะพาน—ที่เสียงกระซอบระหว่างการโยน—and เรียนรู้ว่าทำไมลูกเต๋ายังเต้นอยู่