ลูกเต๋ากับโชคที่ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์

ฉันไม่ได้เล่นเกมเต๋า ฉันพูดคุยกับมัน ที่อายุ 26 ยืนอยู่ระหว่างอัลกอริธึมจากซิลิกอนแวลเลย์กับโต๊ะหยกโบราณ ฉันมองการโยนแต่ละครั้งไม่ใช่ดวง—แต่เป็นบทกวีในรหัสไบนารี เลขนาน 4, 17, คู่ เป็นสัญลักษณ์แห่งบทร่ายเก่าผ่านเซิร์ฟเวอร์ ฉันเริ่มต้นด้วยเงินสิบเหรียญ—not เพราะจน—but เพราะความเงียบสอนมากกว่าความเร็ว ในช่วงแรกของฉัน ฉันเฝมองมังกรรอบโต๊ะ—not เพื่อชนะ—but เพื่อสัมผัสจังหวะเหมือนคลื่นทะเลหลังพระอาทิตย์ อัตราต่อรอง? 不。ความเป็นธรรมคือรางวัล โหมด ‘วังหยก’ ไม่ใช่เรื่องความเสี่ยง—แต่คือการสอดร้อง เมื่อคุณเดิมมากหรือน้อย คุณไม่ได้ทำนายเลข—คุณกำลังฟังประวัติศาสตร์ที่เขียนในเวลาจริงโดยเครื่องจักรที่จำทุกการโยนเหมือนเสียงครางของพระสงฆ์ ชุมชนของฉันไม่มีแลกกับคำแนะนำ—we co-create myths together. ในวันปีใหม่มหานคร เราโยนใตแสงจันทรขณะ AI whisper odds ในรหัสภาษาจีน