เมื่อบลูส์พบบล็อกเชน

ฉันยังจำได้ถึงครั้งแรกที่เห็นผู้เล่นขว้างเต๋าใต้แสงโคม—ฝุ่นทองลอยละล่องเหมือนโน้ตจั๊ซในอากาศ ฉันออกแบบมันไม่ใช่เพื่อหารายได้ แต่เพื่อให้ใครสักคนอย่างฉัน—ที่เติบโตบนระเบียงโซوثไซด์ ฟังแผ่นเสียงมายส์เดวิส และเรขาคณิตบาห์อุส—รู้สึกถึงจังหวะศักดิษระหว่างความวุ่นวาย เราเรียกมันว่า “เต๋าของทุกคน” เพราะไม่มีใครเป็นเจ้าของโชคที่นี่ ระบบทำงานด้วย RNG ที่ได้รับรอง—not อัลกอริธึมที่เอนเอียงเพื่อประโยชน์ของบ้าน แต่ละผลลัพธ์คือแบบสุ่ยวๆ—แต่ประสบการณ์ถูกดูแล: เสียงกระดิกของเต๋าขาวบริสุทธิบนไม้เคลเกอร์ เสียงครืนของโทนบลูส์สะท้อนผ่านห้องประดับบล็อกเชน